Devede kulak sanması!..
Mutluluk veren
şeyler, kişiden kişiye değişir.
Benim ki;Hayat kaynağı
aşkımı anlatmaktır,
Özel dokuma
evrenimin içinde, yerli yerinde,
Aşk, önündeki engellere bire bir katlanmaktır…
Farklı kişiler
kolay ulaşacaklarını düşünürler,
Oysa, küresel ısınmanın
yanacak olası durumu,
Yolda yürümek
yerine daldan dala atlıyorsun,
Her daim
peşinden sürükler aşkın son durumu…
Ardından bir ışık çizgisi bırakarak geçen yıldız,
Keyif vermedi, kılı
kırk yaran tavrı yüzünden,
Henüz bilmediğim
taraflarını keşfediyorum,
Kendimle sözleş mişim,
dönmem sözümden…
Eritilmekten tesadüfen
kurtulmuş var mıdır,
Lütfen bir
adres, yada telefon alabilir miyim,
O gözlerinin
bakışıyla, gizli gizli konuşarak,
İlk görüş kalıntısı, aşinalıkla kalabilir miyim…
Hüzne değer
vermeyeni, dost olarak görmem,
İnsanın herhangi
insan olmaktan kurtulması,
Sevdim, övdüm, hiç
bir ışık yakmadı önümde,
Yorumladığı, emeğimi “Devede kulak”sanması…
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
10.04..2015
(Şiirlerim hiçbir kişiye hitap edilmeden, şiir atol yemde üretilmektedir..)
"Şiir yazanın değil, ona ihtiyacı olanındır"
Yorumlar
Yorum Gönder