Çelik yelekli!..
Bir insan, aşkını
nasıl görüyordur,
Kendi kalbi, içteki
ayna sayılabilir,
Aşkı oluşturan
ruhla, beyinle, anı,
Sevdanın temiz
kollarına salabilir…
Gözlerini, büsbütün
kapatıverirsin,
Nidan sur içinde,
sur dışındaki can,
Geçtiğimiz dağ
yolu, güne bakmaz,
Demek ki her aşk,
eski - yeni lisan…
Örnek alınacak, birden
fazla senaryo,
Maziler, dün
geçmiş, hatan gelmiştir,
Kalbini ayaklar
altına alıp çiğnese de,
Sesinin gıkı
çıkmaz, çünkü sevmiştir...
Aşk gelişmesine
öncülük ettiyse beni,
Ruh artık
kaideleriyle yaşar, yaşarda,
Sevgi, şefkat, sevinç-heyecanın iç te,
Aşk bilincine
varış sürecinde taşarda…
Ne ektin onu
biçersin, eser senindir,
Bu düşünce aşkı
yüceler, evrenselde,
Nitelik taşıyıp,
yüzeysellikten çıksan,
Yine de, canın
perişan, bu belgeselde…
Siyah gecelere
nihayet verecek odur,
Sona ersin
dersin bu yaprak dökümü,
Kim muvaffak
olabilmiş, kim? Elinden,
Mütalaasız devam
eder, ciğer sökümü…
Sürekli yenilgilerle
çökmeye başlarsın,
Çöküntüyü durdurmak
için ne gerekli,
Kara-hava kuvveti
kaç asker gönderir,
Ne etsen yenilmez,
düşman, çelik yelekli…
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
21.04..2015
Yorumlar
Yorum Gönder