Nafile!..
Aşk ile yürek,
güzellik için çarpışır,
Senin beğendiğine
el bakmasa bile,
Yaşamın anlamı
sevgiden geçermiş,
Böğründe, ateşi-çöküşü
tatmasa bile…
Aramazsın zaten,
aşk seni arar, bulur,
Boş kabına
doluverir bir yudum sevgi,
Merdivenlerini aşağı doğru tırmanırsın,
Çünkü bulunmaz
cihanda, o gibi dengi…
Eğer bunu yok
edersen, keşkeler başlar,
Peşi sıra takılmayı
kendine borç bilirsin,
Dağın zirvesi,
güneş gölgesi, dolunayındır,
Ancak, zarifçe hüzünlerini
çoğalta bilirsin…
Bu sadece
zavallı gerçekliğinin, onayı olur,
Sevgisi bir şekilde,
bitki gibi yeşerir için de ,
İnsan işini
bilmediği bir konuyla karşılaşır,
İstenmeyen zamanlar
gelişir farklı biçim de…
Gün batışına
doğru koşar adımla ilerlersin,
Sokak lambaları
az gelir, karanlığı sindirmez,
Kabuslara neden olur, çitle çevrili gamzeler,
Seksen türlü hitap etsen, acıların dindirmez…
Onun hakkında
düşünmeyi, hiç bırakmazsın,
Dalsa bile
gözlerin, onun rüyalarına kadar,
Korkarak uyan sanda,
fiziksel çözümü yoktur,
Sürecek bekleyiş,
içindeki boşluk dolana kadar…
Aşkımı simu le
etmek için neler yapıyor bana,
Demokratik işleyiş
deyil ki, kanunlar nezdin de,
İçimdeki elektrikle,
İstanbul’un tramvayı çalışır,
Bende vefa çok,
onda fayda yokmuş, sezdim de…
Kim kavuşmuş
sevdiğine, onca destanlar niye?
Teyzecazımında bıyıkları
olsaydı, dayım olurdu,
Yelesi olmayan
atı, yarışmaya çıkarmaya benzer,
Seven anlaşılsa
zaten, o gamzeler benim olurdu…
Meyve bahçesi sanki,
bütün ağaçlara mı toslamış?
Kiraz dudak,
elma yanakta nar kokulu gamzeler,
Yaşamak için
aşkından vazgeçmeyen gönlüm var,
Gördüğümse; Tıngır-şıngır,
gamzelerle gezmeler…
Hayatın mayın
tarlasıdır, gerçekten inanmalısın,
Aşkta şansı
olmayacağını bilmeli, yeni aşkın hisleri,
Özlemi, aşka
katan kahve tadında yakın çekimdir,
Kendine çizdiğin
bulutların arasında, onun sisleri…
Evrensel yasak
koysalar, kaçak elektrik alırsın,
Bir aşkı yaşatır
sana, umulmadık, her kadın bile,
Şövalyeler gibi
kırk kat çelik zırhla zırhlansan,
Aşk acıdır, kimseyi
bundan koruyamazsın, nafile…
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her
türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin
alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder