Neyime benim!..






İçimdeki yaşama sevincini emip,
Boş çuvala çevirdi, lalelerimi aldı,
Soldu bütünüm, sevgiyle sulamadı,
Toprak yeşermedi hep kuru kaldı…



Beyni  değilmiş gibi, üzerine giymiş,
Sert ve uzun bakarak, neler anlatır,
Yaramaz bir kadının hikayesi oldu,
Sayfaları okunsa, saatlerce ağlatır…



Trompet sesli, kibirli, çuval patates,
Kişiliği yansıtacak, bir lisanı yoktur,
Giydiği - kuşandığı albeni saçarken,
Dili keskin bıçak, zehirleyen oktur…



Yerimde olsun, yüreğime dokunsun,   
Seven daima, aşkından emin eder,
Omuzda askılı çantasıyım, atıyor,     
Seven daima, aşka, bin yemin eder…



Hep ilgimi çekti, yanaktaki gamzeler,
Doğru anahtarı yoktu, olmadı benim,
Deniz kızı gibi, bir göründü, bir kaçtı,
Sahilin de beklemek, neyime benim…




Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
06.01.2014

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...