Pişmanlık!..
Sen Leyla oldun,
aşkınla Mecnun’luğa giderim,
Yalnızım diye
hayıflanma, deme: “Ah, ne yazık”
Bir zaman gezip
eğlenirdik, şimdi gurbet yarası,
Geceye bırakılmış,
aşkta fakir adamım, ne yazık!..
Kimsesiz
gecelerim eşsiz! Karanlık dolu göğüm,
Sen için
atıyorsa kalbim, bütün, gözlerinin suçu,
Başta ‘Derdin’, gönülde
‘Hasretin’ boğmakta,
Ömür oldukça
yürüsem, gelmez gurbetin ucu!..
Hiç düşünmedin
ki, bu kopuşlar, bu gidiş nere,
Hani güzel hayallerimiz,
nerede ‘sevgiye’ adım,
Yokluğunun ateşiyle,
yandıkça yanmaktayım,
Haksızdan haksızlık
görmek, bumu muradım!..
Desem ki: “ Dünya
fani”, yine düşmen peşime,
Ne yaşadığıma
bakmazsın, ne yaşlanan yaşıma,
Nefsine mi tabi
oldun, yardan uzak, halim ne?
Bel bükülüp, saç
ağarır, kırağı düşer başıma!..
Felekten da
acımasızsın, söyle niye ektin derdi,
Hüzün beni mutlu
eder mi, niye, yazar oldun,
Gün olmadı ki,
geçsin, anım, karsız - boransız,
Her dem,
gönlümde gam, başa duman oldun!...
Görüyorsun işte, gönlüm, hep merakındadır,
Sevdiğim,
kadınım, uzağım da, ne halde diye,
Soluğum, demirci
körüğü, ne yana dönsem,
Son ver
hasretine, dönüşünle, bulsam hediye!...
Vefasız gecemde, yokluğun şimdi süreli yanımda,
Güzelin penceresi çiçekli, mor-pembeli, aydınlık,
Özlemleri ben
duyarım, en hüzün dolu hicranı,
Bırakıp
gidişinle, hiç mi duymadın, pişmanlık!..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
04/11/2019
Yorumlar
Yorum Gönder