O söğüt dalı!...





Sorarsan bana,  ne kaldı diye,
Hatıran la birlikte, o söğüt dalı,
Kafamda taşıdığım, senle o var,
Yüreğimi paralar, o söğüt dalı…

Yıllara sorarım, büyük nedeni,
Altında oturup dinlerken seni,
Anlamadım, değişecek çehreni,
Gidişine şahit kaldı, o söğüt dalı…

Elim omuzunda,  ne de hoştuk,
Sabah tan akşamına konuştuk,
Ah seninle hep orada buluştuk,
Nasıl da yaralıyor, o söğüt dalı…

Bilmez misin sana nasıl tutuldum,
Aşk sözünü fısıldarken kuruldun,
Ne bana çağladın nede duruldun,
Senliği hatırlatıyor, o söğüt dalı…

Şimdi viran oldu, yok ki yerinde,
İki bina diktiler, var  kederimde,
Sorsan yerini gönül minderimde,
Ruhumda tek kalan, o söğüt dalı…

Aşkım bize ne oldu, birden böyle,
Sende de izi var mı, ne olur söyle,
Gölgesinde buluştu, sevdam öyle,
Ne sen kaldın ne, o söğüt dalı…

Veysel Kimene
 Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...