Ne diyeyim, ben gönlüme!...

Saçları,  okyanusa vuran, güneş ışığı gibiydi,

Kıskanırdı, Ay’ın üstünden atlayan yıldızlar,

Sürünüp, denize ulaşan deniz kablumbağası,

Sanki kumda sırtı saçları, yüreğimize parlar..

Günüm karmaşa içinde, dünkü derdi özledim,

İlk göğüs ağrımdır, bu ağrı saplandı böğrüme,

Ne bekledim bu hayattan, ah, ah neler olmuş,

Şu  garip halimle, ne diyeyim, ben  gönlüme..

Süzülüyor kalbim, en güzel,  uçurtma gibi,

Mihrabına uçarken, kalp yüzen tekneydi,

Hayatta herkese özgün acılar yaşanmıştır,

Bana acı, yüreğe gelen sert  bir tekmeydi...

Günüm karmaşa içinde, dünkü derdi özledim,

İlk göğüs ağrımdır, bu ağrı saplandı böğrüme,

Ne bekledim bu hayattan, ah, ah neler olmuş,

Şu  garip halimle, ne diyeyim, ben  gönlüme..

Aşkın mutluluk verecek yüzü var mı? Nerede?

Neden hep, gece ve gündüz,  hüzün görüyoruz,

Değerli bir hayat, ortak çabanın eseri değil mi?

Hazin  aşklar uğrunda, biz yaşarken ölüyoruz!..

Günüm karmaşa içinde, dünkü derdi özledim,

İlk göğüs ağrımdır, bu ağrı saplandı böğrüme,

Ne bekledim bu hayattan, ah, ah neler olmuş,

Şu  garip halimle, ne diyeyim, ben  gönlüme..

Veysel Kimene

 Sevda Şairi

(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

23/06/2019