Yalan!..
Aşkım güneşe
uzanan fide gibi,
içten
filizleniyor,
aşkını besleyip
büyüttükçe hayat veren bir ağaca dönüşüyor,
bu aşk, aklı
mıda, kalbi mide bulandırıyor,
bunu kendime ben
yaptım, ve artık dönüş yok!..
Şu an olduğum
kişi seçimlerimin toplamı, gamzeleri hala, öz benliğime doğru yuvarlanıyor.
Dahası kalbim,
için de gamze dolu, koyu bir kan pompalıyor...
Olaylar
penceresine her göz atışımda, aşka saygınlığımı yitiriyorum,
Mecnun'u,
Kerem'i şimdi daha iyi anlar oldum!..
Bu kadar ön
yargıyla, sabit fikirle karşılaşacağımı tahmin bile edemezdim, hep benden öte
yaşıyor...
Şimdi, dönüp
geçmişime baktığımda, bu halim çok daha korkunç görünüyor...
Bazen boş ver
demem gerekiyor her şeyden uzaklaşarak,
Beni dinlemiyor,
ve de, hayatımın hikayesi bazen istediğim gibi yazılmıyor...
Bu çok sevdiğim
esmer kızın; yanağında menekşe tarlaları ve taze yosun kokan tuzlu
solukları vardı.
İnsanın
afallayarak aklını şaşırtacak, gönlünü ikiye yaracak gamzeleri vardı.
Yanak gamzesi, Kirk DOUĞLAS gamzesi ve de venüs gamzesi, kim de üçü bİr arada olabilir ki?
Yanak gamzesi, Kirk DOUĞLAS gamzesi ve de venüs gamzesi, kim de üçü bİr arada olabilir ki?
Yaşadığım bu kır
yaşamım, ona olan susuzluğumu kat kat artırıyor....
Gözümü hak işi,
süs perdesinin, bin bir renk püsküllerinde gezdirdiğimde, benim yakama yapışan
iç köpürmesi, yürek gurklaması, hızla artar.
Tasa üretiyor,
gamzeleri kafamda zıplatıyorum....
Onları, omuzuma
konan uç uç böceği gibi elime alamıyorum,
ya da bir
fiskeyle silkip atamıyorum artık o gamzesine adanmışım...
Gamzesinin, her
bakan gözün yüreklerine, kızgın kurşun akıtması da var!
Yanık yüreğimle,
hiç kullanılmamış vakitlerimi ona ayırıyorum...
Sevgimi,
çehresinde alay göstermesine rağmen,
vurgun yediğim
her halimden belliydi.
Gamzeleri söğütlerdeki rüzgar ve aramızda geçen on
ca şey!
Onu düşünmeden geçirdiğim bir günüm bile yok!...
Onu düşünmeden geçirdiğim bir günüm bile yok!...
Diyorum ya;
İçimin böyle
akıvermesini tetikleyen, gamzesidir, gamzesinin sesidir!..
Her kes doğru insanı arar,
İçimde ki kudretle söylüyorum, bir laf vardır; ” Kimse dürüstlükten ölmez”
bu güne kadar tanıdığım doğru insan profili bu!..
İçimde ki kudretle söylüyorum, bir laf vardır; ” Kimse dürüstlükten ölmez”
bu güne kadar tanıdığım doğru insan profili bu!..
Görünüşe de bakılırsa,
evet,
Bütün
ilişkilerimiz, ihtimale dayalı, bir, yalan!...
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
28/11/2017
Yorumlar
Yorum Gönder