Seneler!...

Ağaç  dalına tünemiş yalnız bir kuştan,

Ne farkım var, titriyor her an yüreğim,

Her kese farklı farklı gülümser gülerde,

Bana niye böyle, küskün-kırgın seneler...

Ya kırılmıştır gönlüm, ya kopmuş eşten,

Yalnızlık biçilmiş üste, çıkmaz kafesten,

Altmış yıl aldığım, bunca- onca nefesten,

Şahsıma bir kez kar payı vermez seneler...

Yağmur, sis-duman, nice gecede, gölgeler,

Camlar puslu-buğulu, hayatımı  perdeler,

Güne doğacak güneş, bana hani nerdeler,

Nice karanlık günü, üzerime serdi seneler...

Şekiller, renkler hayal değil, hepsi de gerçek,

Gören görür hepsini, bana lazım mı mercek,

Hangi vakit-zaman, kaçında murada erecek,

Şu  gönlüme sen bekle, bekle demiş seneler...

Nefesim azalıyor, nabzımı düzene getirse,

Eski formunda çalıştırsa, hasretini bitirse,

Gülümsemek yok içten, neşesiz ayı yitirse,

Artık yüzünü bana, bir döndürse seneler...

 

Neyin güzel ve anlamlı olduğunu bilemedim,

Yetim-öksüz oldumda, göz yaşımı silemedim,

Yazan yazmış nafile, ben se bunu dilemedim,

Bahtıma  yalnızlık ve hicran, sundu seneler...

Veysel Kimene
Sevda Şairi       
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

 28/05/2017