Sevdim!..
Ne zaman mutlu
olmaya başlasam ben,
Tüylerim diken
diken, sen sahnedeyken,
Yeni senaryolarınla
tiyatron hüzünlüdür,
Gözlerin nal
gibi açık, dikili üzerimdeyken…
Tek elle
çektiğim, iki yüz şınav bile yetmez,
Ağrım ağrır, acım
acır, sakinleşemem ben,
Bu gün
olacakları, olmadan bilebilseydik,
Çiçeğim saksısında,
kendi dünyanda sen…
Nemi oldu? İlginç
gerçeği, yıldızlar gözledi,
Anladı ki masum,
görmeni istedi çaresizliği,
Kuş solucanı
kapar, fare peyniri, kopmadın,
Yanlış kelimelerde
yoktu, yaşadım sensizliği…
Neye baksan
gülümserdin, emsalsiz bakış,
İhtiyacım olan
bolca şans, gülümsemen yok,
Gerçeğin elimde
değil, suretinle yetiniyorum,
Benim her yanım “Titanik”,
bu sen de yok…
Beni savunmasız
bıraktın, kaldım öylece,
Asla bilemezdim,
bir gün böyle olacağını,
Birini sevmek pek
yanlış değil, doğallıktır,
Bedduamı alma, bekle sende solacağını…
Geceyi bitirmek
için gün ne zaman doğacak,
Dehlizde kaldım,
soğuk ve rutubete değdim,
Sana tüm gerçeği
yazıyorum, sade-doğallıkla,
Bir dağ zirvesi
olsan, ulaşmam lazım! Sevdim!..
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine
aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve
Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
19.06.2014
Yorumlar
Yorum Gönder