Kalbime dokun, aşk konuşsun senle!..





Tıpkı dünya gibiler, hayat dolu,
Cömert  görünüyor  gamzeler,
Eskimeye yüz tutmuş ne varsa,
O gamzelerin, yeniden tazeler…


Terli yanakta,  o ışığı yansıtıp,     
Gözleriyle okşayan gamzen var,
Sellere boğdu beni, sırılsıklamım,
Aşk  yağmuru, adasında ateş var…


Kimi şöyle düşünse de, o vasattır;
“Bir mozaik gibi, döşenmiş iki taş”
Hayat onlardan oluşur, bana göre,
Ve kalbe  damlayan-dökülen iki yaş…


Kimseyi dağlamamış, yürekleri mis,           
Belli, bir alıp - veremediği var benle,
Böyle suskun olduğuma aldanma sen,
Kalbime dokun, aşk konuşsun senle!..

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

16.06.2014

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...