Sen ve ben, sadece ikimiz!..
Aşk, insanı,
kederleriyle debelenip durdururmuş,
Sevenler, sen önünü kış tut, yaz çıkarsa bahtına,
Her görüşte, ruhuna,
bir anda dolduysa o tiz ışık,
Anla ki, kurulmuştur
ansızın, senin gönül tahtına...
Benimde öyle
oldu, bir kış günü gibiyim şimdi artık,
Sıcaklığı ne
zaman hissedeceğim, sürprizlere kaldı,
Güzelliği ile
yolunu, bir den kaybedenlerdenim ben,
Zaman döndü
sanki, boş günler, şimdi mazide kaldı...
Güzellik ve
zerafetin doğrularını, onda gördüm,
Kadınlar sevişmek
ya da resmini yapmak içindir,
Öyle bilirdim, ama nafile, aşkı derinden vurdu,
Korkmam ölüm
değil, onsuz yaşamamam içindir...
Birini sürekli
düşünüyorsan, seviyorsun demektir,
Donmuşum ruhumda,
bedenimde ben donmuşum,
Kendimi düşünmeyi bıraktım, sevdiğimi anladım,
Aşkın mutluluk
veren yüzünü, kim derki bulmuşum...
Farklı kişi gibi
davranırsan, biri diğerine çelme atar,
Hava da süzülen sözlerimle,
tükeniverse şu küsleri,
Daima görünenin
altında, çok daha fazla şey vardır,
Dikkat çekici, anlatılmaya
değer, vazgeçilmez süsleri...
Akış yok, gece
dönüyor, gün de onu takip eder olmuş,
Tuhaf hisleri, tuhaf zamanı, düzeltemeyizki, biz kimiz,
Doğrudan güneşe baktığımız zamanda böyle görünecek,
Zaman bizi, bize
taşıdı, şimdi, sen ve ben, sadece ikimiz....
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
28/06/2018
Yorumlar
Yorum Gönder