Kaldır gökyüzünden!..


Kaldır Gökyüzünden!..

Aşkla yüreğimi taçlandırdın, senin kralın benim,
Bizi birleştiren, kader taşı aranıyor, hangi yolda,
Kimseyi, seni sevdiğim gibi sevemem, biliyorsun,
Böyle şirin gamzeler, söyle bakim,  hangi  kulda…

Dertlerimden bıktım,  başka  şey  düşüneceğim,
Denedim, doğru açı hiç yok, olmuyor, olmuyor,
Gözlerinse beynim de, hâlâ durmadı, karalıyor,
Hüzünlü hikaye yazdırıyor, durmuyor, doymuyor…

Yaşadığım, sadece buz dağının, görünen ucudur,
Diğer ucu, durmaz,  karanlığa koşmaya çalışıyor,
Zorlaşıyor  adımlarım  git gide,  aşkımsa çabada,
Maniple olmuş düşüncelerimdeki, sise karışıyor…

Evet, hayat boyunca bu kadar hiç yorulmadım,
Bu şeyler, her vakit, bulunacak şeyler değiller,
Kafamı çeviriyorum, yine kendimi alamıyorum,
Gamzenle sohbetlerim, vazgeçmediğim meyiller…

Hoşça kal demek, iş ten, sevgiliden ayrılır kendir,
Gamzenden düşen,  yaprak sesinden,  ayrılamam,
Bana ait iletişim dilidir, seslenir duygu üzerinden,
Aşkının kaynağından, vazgeçemem, sıyrılamam...

Gizlersin, hep mehtaptan, ya da seher vaktinden,
Haklısın, gamzen onlar, incik - boncuk değiller,
Perdeleri açı ver, Allahın şu güzelim dünyasına,
Biraz aya - yıldızlara bak, bak ki, sana iyi gelirler…

Yanıyor - eriyorum, güneş altında kalan kar gibi,
Ne olur, senin şu gamzeleri, süpür çifte yüzünden,
İçimdeki kasveti, kendimce sonlandırmak istiyorum,
Bir dene, geceyi benim için, kaldır gökyüzünden…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...