Şu efkar...










Yıldızlar sıralı sıralı geçiyor, ana gözlerim takılı kaldı,
Böyle günlerde evde durulurmu hiç, böyle zaman yok,
Giysilerim kalın olsa da yinede soğuğun tesiri üşütmek,
Üşümek bana göre değil, aşk var bende sönmeyen kok..


Soğuğun etkisiyle, kaskatı kesilirsin, ruhunda donar,
Ay tutulmasını izlerken, unutma unutma dedi bir ses,
Uzaktan belli belirsiz sesler duyulmaya başladığında,
Köpek havlamasıda karışınca, köşeye sindi, herkes...

Gecenin göz alabildiğine bir güzelliği vardı, bu gecenin,
Cevre halkı tutulmayı izlemeye, çok erkenden gelmişti,
Trafo arızalandı, tüm çevre elektrikler kesildi, gecede,
Bu gecede, efkarı mı yaşatmayı, sanki trafoda istemişti..

Şehrin üstünde gece, gecede, gökte-yerde bir ayaz,
Bu gece, sadece soğuk hava var, ve sadece, rüzgar,
Soğuğa karanlığı kattık, ne yaşadık şu göğün altında,
Tutulma olması bahane ben de, tükenmeyen, şu efkar...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.


07/07/2017

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...