Sen doğarken gamzelerle!…
Benim için yaz rüyasıydı,
kış gecelerimi ısıtan,
Yanakta, bir çift
gamze değil, ekvator ateşiydi,
Bu gün ve şimdi,
düşüncelerin soğuk yatağında,
Hayallerimin süsü idi,
arzularımın da, tek eşiydi….
Ayın üzerine
çıktım, onları tekrar görebilmeye,
Sanki tavşan deliğine gizlenmiş, yıldızlar kovaladı,
Kuralların mı vardı,
yasalaşmış, yazılmış kuralların,
Neden bukadar hasretim, bak halime, güneş bile ağladı…
Kaçırma benden
gamzelerini, görüp besteler yapayım,
Umutlar tükenip,
kuralların değişene kadar, ben varım,
Çünkü dünyada
yaşanacak tek bir hayal var, gülüşlerin,
Savaşımın sebebi o, bunu küçümseme, dünya kadarım…
Bu sabah
çoraplarını giyerken, bu hiç aklına gelmiş miydi,
Sonunda süründürdün,
bir sürü tahribat açan, gamzelerle,
Hepimiz tanrıya
ölüm borçluyuz, plan zamanı zorlamaktır,
Eksilmez kederleri
mi yazmışsın, sen doğarken gamzelerle…
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
11.12.2013
Yorumlar
Yorum Gönder