Yalan gerisi!..
Üzüldü görenler
benim halime, tutanım yok elimden,
Karalıymış aşktan
yana şansım, sınıra gelir dayanır,
Her vakit derdi “bir
di canımız”, şimdi sözlere ne oldu,
Sevdiklerini unutarak
yaşayanlar, buna nasıl dayanır!..
Ayrılıklar kazılıymış
dün den beri, aşkın hafızasında,
Yanan yürek
kıvılcımları toplanıp, koca göğü sarıyor,
Örtünmüş renk
renk, basar geceyi, sanki fener alayı,
Ateşiyle kıvrandıkça,
ayrılığın acı nefesi bağrı yarıyor!..
Aydınlık kuşatmıyor
sessizliği, alaca karanlık havasında,
Mutluluk sarmıyor
sessizliği, tüketir bütün gün bekleyiş,
Huzura varmıyor
sessizliği, unutuşu gönlün derinliğinde,
Yalnızlığa uyanıyor
sessizliği, aşkın gidişatındaki tekleyiş!..
Ne yapabilirim,
sevmeyen evreninde her zaman parlar,
Ne tuhaf bir
dünya, kader çelmesini gördük, geçirdik,
Ne yapayım,
bütün sevenlerin alın yazısı da böyleymiş,
Ne diyeyim, göze
uyku girmeyen aşka, biz de seçildik!..
Düşmüşüz tuzağına
aşkın, gelişi belli olmayan hasretin,
Ağaç dalları
gibi, ahenkle savrulan, yele benzer kaygısı,
Sevgi sahillerinde
yalnız duygusu ha bire kulaç atarken,
Küme küme üzüntü
konukları oluyor, yitikliğin algısı!..
Ayrı olmak
özlemleri artırır, alır götürür, mazimize doğru,
Hicran bağlanan
yaralar azmış, yardım etmez aşkın perisi,
Geriye aşkın
soğukluğu kalıyor, ayrılık sabahına uyanınca,
Aşık bedenin içindeki
can, sevdikçe terk edilir, yalan gerisi!..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
23/01/2020
Yorumlar
Yorum Gönder