Akıp gidiyor!…
Beklenmeyen çizgide,
abartısız incelik,
Hayatın güzelliklerinden
biridir sesi,
Buğulu akşamlar da
konuştuğu an,
Omuzlarındaki saçlara
değer nefesi…
Kulağa böyle
havalı gelmiyor, diğerleri,
Hipnotize edici
gücü nereden aldın sen,
Ses gülümsüyor,
güneş gibi dokunuyor,
Ruhumun sıcak
öpücüğü o, bir bilsen…
Yüz milyon melek
şarkı söylüyorken,
Sesinin ahengini, bak tutturamıyor,
O benim meleğimin,
farklı ritmi var,
Başka bir şey,
tutkumu durduramıyor…
Önemsiz olmaktan
çıkan bir bütündür,
Bir müzik, tamamen
haz-keyif almışım,
Herkesin sahip olamadığına
sahip biri,
Tüm sıradanlığa sırtımı
dönüp kalmışım…
Sanki mutluluğu
yakalamak gibi bir şey,
Gökyüzüne bakıp
bakıp göremediğim,
Tarifi imkansız o ezgi hoşuma gidiyor,
Taşlara kazılmış
çivi yazısı, silemediğim…
Patlaması olan
her şey, bir fısıltı gibidir,
Duyanlar yanar,
duyamayanlar ne anlar,
Bende kendi
halinde, bir garip insandım,
Henüz o sesiyle tanışmadığım
zamanlar…
Neyin hayalini
kuruyorum bir bilseniz,
Kalbindeki perde
açılsa, kalksa pişmanlık,
Düşünün, bilinç
altım la hep ona bağlıyım,
Acısı çok ama,
duymam kin - düşmanlık…
Yarım kalmış,
bitirilmemiş aşkın hikayesi,
Ruhumu üzdüm, ağlattım, aşk yakıp gidiyor,
Biliyorum, iki yüz
- üç yüz yıl beklemeliyim,
Ne zaman böyle
büyüdü aşkı, akıp gidiyor…
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
20.05.2015
(Şiirlerim hiçbir kişiye hitap edilmeden, şiir atol yemde üretilmektedir..)
Yorumlar
Yorum Gönder