Sen bilmiyordun!..
Arkam sendin,
kalem sendin, dağlarımsa sen,
Dinle sözlerimi,
gözümde yaştın dinmiyordun,
Okudum aşkın
kitabını, zihnime kazındın sen,
Aşk, gecede doğan
günü deler, sen bilmiyordun...
Karşı koymam
için, ne ustası olmalı, ne ustası,
Gönlüm o beyaz yanağındaki
gamzen hastası,
Görmedi gözlerim,
kesemedik düğün pastası,
Hayalde - düşte yaşadığımı, sen bilmiyordun...
Dünyamın ovalarında
koşan sessiz ceylanım,
Sade gamzene
değil, bakışlarına da hayranım,
Kalbime düştün
düşeli titrer durur her yanım,
Dertli sinem
bıçakla doğrandı, sen bilmiyordun...
Pencerene çıkıpta
eşsiz manzarada gör bu aşığını,
Ya da arada bir
göstersen gözlerindeki gün ışığını,
Niye paylaşamadın
benimle, aşta- pilavda kaşığını,
Yaralı göğüs
tekkemde, ilahimdin, sen bilmiyordun...
Şimdi bekler
oldu gözlerim, şafak çıkan her gece,
Sana göre, ele
göre aşk ne dir ki, sadece tek hece,
Oysa yaşadığım
sensizlik, çözülmez olan bilmece,
Ay doğmaz, gamlarınla
boğuldum, sen bilmiyordun...
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her
türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
21/04/2018
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
21/04/2018
Yorumlar
Yorum Gönder