Sanki!..
Sanki!..
Umudun
dalına kondu gönlüm,
Uyandı
kış uykusundan, inan ki,
Yalnızlık
dallarım kırıldı dedim,
Hicranla
yoğrulup, kaldım inan ki...
Tüm
hayatları sevinç etkiler,
Ah
çekip ağlattı, beni inan ki,
Kurda,
kuşa, ota, böceğe eş,
Yalnızlıkta,
baştayım inan ki...
Aklım
geze durur, avaredir,
Güzel
gün, içte resim, inan ki,
Niye
sevdim anlayamıyorum,
Ben yaşadım-
öldüm, inan ki..
İçimde
olumsuz düşlerdeyim,
Aşkın
olası yansıması inan ki,
Hayat
yorar insanı derler de,
Ben
aşktan yorgun, inan ki...
Neden
bu kadar nefret acaba,
Gülen
yüz, çok çok az, inan ki,
Hepsi
ben gibi aşkına sevdamı,
Görünene
ağlamaklıyım inan ki...
En
güvenilir liman sevgiydi oysa,
Yok
kıyıda, kırık sandal, inanki,
Sevin
cemi, kaybediyoruz bizler,
Bu
bilmeceyi, çözemedim, inanki...
Gönlümüze
kim misafir olsa,
Ev
sahibini beğenmez inanki..
Hepsi
bence, at sineği gibidir,
Gül
dururda, ona konar inanki..
Şimdi
ben, korkunç yorgun,
Kurtarıcı
mucize yok, inanki,
Yine
de umutla başlar günüm,
Ötelemekle, eline, ne geçti sanki...
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder