Son olsun!..

Öpücüklerimle hep,  gübrelesem onları,

Gamze toprağım, yanağın bahçem olsun,

Sevda ekipte, aşkla  biçeyim yanakları,

Yerinde yeşertmek, tek  hedefim olsun...

Hüsran biçmemek için hasret ekmesek,

Yaşıyorken coşkulu, ben yanmalımıyım,

Dağlardan ötelere,  seni – beni  itmesek,

Sen orada, ben burada, kalmalımıyım…

Merhametli bir kalp acıyı ekmez yüreklere,

Güzelliği  saçan gözlerde, parıltı görmeli,

Sevda denizinde birlikte  asılsak küreklere,

Kirpiğin ok, kaşların kalem, hep sürmeli...

Hafif meltem ile havalarımız serinden olsun,

Mum alevi gibi ağır yanar dururum  öylece,

Benlerinse bana aşkımı koruyacak sur olsun,

Bazende  alayım  buse, gözlerinden böylece…

Laftır  dediler, her zaman, aşkın her sözü,

Sakın inanma onlara, yalnız sevilmeye bırak,

Kuzeyden - güneye, nere de aşk, dön yüzü,

Birazda sevmeyi dene,  ne olur  inadı bırak…

  

Aşk  neyledi  beni  üfleyip te ney eyledi,

Bir ozanın elinde, saz dilinde söz oldum,

Hallolmaz bu  aradaki mesafe zor eyledi,

Hayatta yenilen  değil, pes etmez oldum…

Ne zaman bir yabancıya bakarsa gözlerim,

Ağlamayla cezalandırıldım hep ağlamayla,

Nasıl aşık oldun diye bana sorarsa sözlerin,

Zalim kader beni, tellendirdi, bağlamayla…

Mayamıza koydum bu cevheri tutarsa diye,

Kuruyan dikenler açacak bir sürü gül olsun,

Bilsen ki  boşa değil bu çaban yorulma niye,  

Vazgeçmem, bu aşk sana- bana, son olsun..

Veysel Kimene

 Sevda Şairi

(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.