Gönül!..
Akıl yerine
duyguya önem verirsin,
Koklatmadın yarimi,
sarıp ta gönül,
Gözlerin nuru,
gönlün süruru ahuma,
Kavuşturmadın, denizi
yarıp ta gönül...
Bekliyorum mahsun,
gülsüz bahçede,
O gülü dermedin,
iline varıp ta gönül,
Kimsesiz ağaçlar
gibi kuruyan dalım,
Umut - ümit
ardında, kalıp ta gönül...
Aşk, sonsuzluk,
bitmez, tükenmezmiş,
Silinmesi zor kalemle,
yazdırdın gönül,
Derdi dermandır
diye, övüp durdunda,
Yaralarımı içten
içe, kazdırdın gönül...
Bendi aşamaz sandım,
yürek sağlamdı,
Hangi kapı açık
kaldı, sızdırdın gönül,
Şimdi bir rüzgar
geçiyor sol yanımdan,
Dingin halim
var iken, kızdırdın gönül..
Yüreğim genişti
dünyaya sığmaz iken,
Koca yüreği
avuçlarına sığdırdın gönül,
Geçmişimi anarak coştuğum çoktur,
Ayrıldım, kavruldum,
yıldırdın gönül....
Aldı aklımı, iki
zeytin gözleri, sebebim,
Manalı manalı
bakışa, yandın mı gönül,
Yalancı bakışları
hiç fark edemeden,
Parlak ışıklı güneşe,
kandın mı gönül...
Bizden derdi,
bizden kederi alan yok,
Hayat pazarında
açıkta kaldın gönül,
Aradığı aşinayı
nihayette kim bulmuş,
Niye ruhumla, benliğimi saldın gönül..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
23/10/2018
Yorumlar
Yorum Gönder