Adından hasret doğar...

Kahırlara uzanan köprüdür aşk,

Aşıklar içinde, gülen bulunmaz,

Ardından çoğalır dert dağlarım,

Dönmeyen yolcu çeviren olmaz...

Sabah güneşin havada yoktur,

Islıklar duyulmaz kıvrılan yollar,

Yalnızca gezdiğin bahçelerde,

Uykuya dalmış,  uyanmaz yıllar...

Yağmurun tepene ince inceden,

Bulamaz huzuru,  gönül erkanı,

Ruhum sevdiğinin yasını tutar,

Çevirmez cennete kara mekanı...

Damla düşmez  aşk tomurcuğu,

Beyaz çiçek misali onu pakladı,

Bindiremedim aşk kanatlarına,

Yürek kahır biriktirdi sakladı...

Raksını  izlerken, al  kelebeğin,

Talan edip, sevenine kıyarmı,

Bilmem aşkını kimlere saklar,

Yaptıkları  kitaplara uyarmı...

Damla damla severiz acıları,

Aşkların bu sihrine kapılarak,

Zarar olsa günü terk etmem,

Erisek-bitsek yaprak yaprak...

Biri gider biri gelir belaların,

Sanki dövüşüyoruz sokakta,

Ne düşünce savrulur enkaz,

Gece - gündüz her şafakta...

Hicran rüzgarı payıma düşen,

Yerde bülbül, gülüm ayakta,

Yürek aşk beslenen başaktır,

Sevgi görülür açıp baksakta...

Bülbül sesi gelir dudaklardan,

Güneş gibi parlar altın güldür,

Parlak müthiş ışık içime dolar,

Peşi sıra yuvarlar paldır küldür...

İçlenmek bana düşen aşkına,

Nasıl olur yerim yolum dolaşık,

Eğer beni eşe dosta sorarsa,

Hem yanığım ona, hem aşık...

Melül melül  bakardı yüzüme,
Belki aşk-sevgi duymaz zağar, 
Güzelliğe aşık görmemiş belli,       
Bahta, adından hasret doğar...

Veysel Kimene

 Sevda Şairi

(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

04/10/2018