Köylü gelin!…

Köylü gelin!…

Gündüz gece hep çalışır,

Koca- uşak  yer bakışır,

Cingan donu pek yakışır,

Nasıl güzel köylü gelin…

Tarlada pamuk toplamış,

Diken batmış, hop hoplamış,

Parmaklara kan dolanmış,

Canı yanar köylü gelin…

Nereden böyle köylü kızı,

Yüreklere verdin sızı,

Senin gibi aşk hırsızı,

Görülmemiş, köylü gelin…

Pamuk toplar su içersin,

Tarlada ekin biçersin,

Yufka ekmekten geçersin,

Acıkman mı köylü gelin…

Kantarları hazırlarlar,

Pamuk çuvalı tartarlar,

Bazen çuval eksik çıkar,

Üzülmez mi köylü gelin…

Kasketliyi tak koluna,

Artık gidersin yoluna,

Mevlam acısın kuluna,

Yakar gider köylü gelin…

Akşam olmuş işler bitmiş,

Ekmek aşlar hep tükenmiş,

Çuvallar traktöre yüklenmiş,

Eve doğru köylü gelin..

Bir  Jeep gelir karşıdan,

Neler taşımış çarşıdan,

Gider keçi yolundan,

Bakar  gider köylü gelin…

09 NF417 ‘dir  plakası,

Pekte zorlu bak havası,

Tükenmiyor bak cakası,

İmrenir  köylü gelin…

Kim bu güzel böyle tatlı,

Çalışkandır çok hoyratlı,

Akşam olmuş eve döner,

Yorgun düşmüş köylü gelin…

Yoğurt çorbasıdır aşı,

Kırka gelmiş baksan yaşı,

Hiç tükenmeyen telaşı,

Biter sanır köylü gelin…

Tülbentin sarmalamış,

Çalı çirpiler toplamış,

Ateş yakıp üzerinde,

Ne kızartır köylü gelin…

Gözü dalmış, eli neresinde,

Kara ineğin memesinde,

Cingan donu nemlenmiş de,

İçten ağlar köylü gelin…

Tavuklara yemler atar,

Akşam olur erken yatar,

Yarınki işler göze batar,

Ne yapsın köylü gelin…

Veysel Kimene

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.