Yalnızlığımın aynası!...


Yalnızlığımın aynasına baktım dün gece,

sordum ona : ”Ey ayna neden bu yalnızlık?

Nerde söyle cazibem.”

Dedi:”Yanağında gamze, siyah saçları taralı, dudağı boyalı,

Dikişli-nakışlı-elleri oyalı,” İlave etti sözlerine:

“Ve aşk öyledir ki; Nerde imkansız varsa onu seçer. Sordum: “Ayna,

Seksen bir İlimiz var; Ankara-Sivas-Kayseri-Mucur.

Nerelerde bulayım, yoksa bulamadığıma mı yanayım?”

Söyledi ayna: “Görmeden-özle, bilmeden-bekle,

gün gelir o seni bulur.”

Dedim ayna: ” Nasıl bir bilmece böyle, dokunmadan-düşünmek? ”

Dedi:“Yaradanı görmez-özlersin, ölümü bilmez-beklersin, o seni bulur”

Peki nasıl onu tarif et. Yoksa, öfkeyle savrulmuş,

hiddetle yoğrulmuş birimi?

Dedi ki: “Yanağındaki gamzenin her biri

bin bir hece konuşur duyamazsın,

dilini değsen dilin çarpılır, dudağını değsen hemen kavrulur,

Dudakları öyle nağmeler söyler ki,

musiki dinlemekten mest olursun,

Kadındır-anadır-kısraktır, gerilmiş yaydır,

gün gelir bir gün hedeften vurur.”



Veysel Kimene

Sevda şairi

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.








Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaralarsın halimi ah yavaş yavaş!…

Köylü gelin!...

BES!..