Yalnızlığımın aynası!...
Yalnızlığımın aynasına baktım dün gece,
sordum ona : ”Ey ayna neden bu
yalnızlık?
Nerde söyle cazibem.”
Dedi:”Yanağında gamze, siyah saçları
taralı, dudağı boyalı,
Dikişli-nakışlı-elleri oyalı,” İlave
etti sözlerine:
“Ve aşk öyledir ki; Nerde imkansız
varsa onu seçer. Sordum: “Ayna,
Seksen bir İlimiz var;
Ankara-Sivas-Kayseri-Mucur.
Nerelerde bulayım, yoksa bulamadığıma
mı yanayım?”
Söyledi ayna: “Görmeden-özle,
bilmeden-bekle,
gün gelir o seni bulur.”
Dedim ayna: ” Nasıl bir bilmece böyle,
dokunmadan-düşünmek? ”
Dedi:“Yaradanı görmez-özlersin, ölümü
bilmez-beklersin, o seni bulur”
Peki nasıl onu tarif et. Yoksa, öfkeyle
savrulmuş,
hiddetle yoğrulmuş birimi?
Dedi ki: “Yanağındaki gamzenin her biri
bin bir hece konuşur duyamazsın,
dilini değsen dilin çarpılır, dudağını
değsen hemen kavrulur,
Dudakları öyle nağmeler söyler ki,
musiki dinlemekten mest olursun,
Kadındır-anadır-kısraktır, gerilmiş
yaydır,
gün gelir bir gün hedeften vurur.”
Veysel Kimene
Sevda şairi
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder