Sabrımı sustursam, hasretim ağlar!..
Çıktığım yollarıma,
ani gül olmuştu,
Yürü bahtım yürü,
yolun açık olmadı,
Güneş batarak başlayan akşamlarda,
Sabrımı sustursam,
hasretim ağlar!..
Yükseğim yoktu ki,
kar boran dolu,
Nere de benim
eski güzel günlerim,
Yokluğunda bulduğum
yaralarda,
Sabrımı sustursam,
hasretim ağlar!..
Göçümü kaldıramam
yurdum bura,
Candan ayrı cana,
katlanmaktayım,
Gönül gezerde
gerçeksiz hülyalarda,
Sabrımı sustursam,
hasretim ağlar!..
Acılarım ne bir de
kaldı, ne yüz de,
Kendi derdim var
iken aşkı eklendi,
Havada uçak kuş
yok, yardan vefa da,
Sabrımı sustursam,
hasretim ağlar!..
Sırat değil
kıldan ince, içe akan yağmur,
Dolar nerede
çağlar, pınar olur kim bilir,
Duru pınar
olmaz, yayla sel basmasında,
Sabrımı sustursam,
hasretim ağlar!..
Yürekten çıkmasın
dedim, onu görünce,
Uslu gezdirmedi,
kendime güvenemem,
Gafil oldum gözlerine,
göze bakmamda,
Sabrımı sustursam,
hasretim ağlar!..
Onu ilk gördüğüm
güne, ah gönlüm ah,
Yok etrafımda benim, cenneti göremem,
Gözlerimi doldurdu,
o kapıyı çarpışında,
Sabrımı sustursam,
hasretim ağlar!..
Çarşılar da görsem
beğenmem sanırdım,
Şimdi, akıl kaçkınıyım, yürek bozgunu,
Doldurdum içimi, geçen her sonbaharda,
Sabrımı sustursam,
hasretim ağlar!..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder