Hep İstanbul gelir aklıma!..
Bazı hükümdarlar atarmış insanları ateşe diri diri, Ağır vergi yükleri, işkenceler, feryat-figan, her zaman; Zulme gelmiş Peygamberler, Fetihler ve Cumhuriyet! Var etmeye, yaşatmaya, dur demeye, tüm haksız acılara… Senin aşkında bana zulüm-işkence ve acı dolu, Bu yüzden haklı olarak, ben de fetih etmek istiyorum, son vermek sensizlik acılarına. Gerçi, Fatih kadar cesur ya da seçilmiş değilim, Asker cümlelerim yok, seni fetih edecek kadar… İlgisizliğin bir sur gibi durur önümde, Yıkasım var. İstiyorum kelimelerden bir Ulu batlı Hasan yaratsam, Diksem aşkın bayrağını kalbinin en yüksek yerine. Hain olumsuzluk okuyla vurulup düşsem. Surlarının ötesine doğru. Anlatırken bunları, İstanbul geldi aklıma!.. İstanbul senli! İlk tanıştığımız yer olarak görürüm, anılarımla dolup taşan, Bazen bir sahil gezisi; Bazen de Florya da plajda!.. Her şeyi ile güzel bir günde, gelmiştin mavi trenle, Buluştuk ga...